Waarom ik teken voor een goed boek met een zwarte bladzijde De afgelopen dagen heb ik via Twitter veel mensen gesproken over het nieuwe regeerakkoord. Er zitten voor mij veel kanten aan, en omdat Twitter me ondanks mijn onbedwingbare drang om draadjes te maken nog niet van 280 karakters heeft voorzien, bij deze maar ouderwets een blog. Full disclosure: ik ben een overtuigd ChristenUnie-lid, dat op economie en veiligheid aan de rechter- en op migratie en culturele issues aan de linkerkant van deze partij zit. Het zal je dus niet verbazen dat ik zonder meer enthousiast ben over een akkoord waarin belasting verschuift van inkomen naar consumptie, waarin defensie, klimaat en ontwikkelingssamenwerking worden versterkt, de strijd tegen illegale prostitutie en mensenhandel wordt opgevoerd, maar we niet moeilijk doen over een paar experimenten met legale wietteelt of over een overheid die me per sé in elke brief ‘meneer’ moet noemen. Maar ik wil het over iets anders hebben. Ik vin
Omdat niet alles in een draadje op Twitter past.